نام نویسنده:
محمد كاظم بادپا
حق در لغت، به معناي ثابت و ماندني است. آنچه در جهان هستي حق و ثابت است، ذات و صفات ذاتي خداي سبحان بوده و جهان هستي، تجلي و ظهور اوست. جهان هستي هويتي غير از حيثيت مخلوق بودن ندارد؛ به همين دليل اگر خلق جهان بر حق باشد، پس جهان نيز بر حق بوده و همة اجزاي آن با حق تعالي هماهنگ است؛ "له ما في السموات و الارض كل له قانتون".1 ايجاد، فعل حق تعالي بوده و به همين دليل حق است؛ بنابراين "وجود" نيز حق است؛ زيرا از ايجاد جدا نيست؛ "ما خلق الله السموات والارض و ما بينهما الا بالحق".2 بر اين اساس، جهان هستي بر حق استوار است.
حكومت تكوينيRead more
